Jak przygotować dziecko do przedszkola?

Drodzy Rodzice przed Wami bezpośredni okres przygotowania dziecka do przedszkola.
Zapraszamy do zapoznania się z poniższym artykułem. Rady, w nim zawarte pomogą Wam i Waszym pociechom lepiej przygotować się do nowego etapu w życiu Waszych dzieci.

Jak pomóc dziecku w adaptacji do przedszkola

Rozpoczęcie nauki w przedszkolu to dla dziecka ogromna zmiana i związane z nią przeżycie. Przygotuj swoją pociechę z wyprzedzeniem na nową sytuację, aby nie była zaskoczeniem czy szokiem.

Dowiedz się, jak wygląda porządek dnia w przedszkolu, do którego idzie Twoje dziecko – kiedy są posiłki, kiedy drzemka, kiedy spacer czy wyjście na plac zabaw. (Zobacz: Zakładka o nas, Informacje o przedszkolu,Ramowy rozkład dnia ). Aby uniknąć nagłej zmiany codziennej rutyny, na kilka tygodni przed planowanym pójściem dziecka do przedszkola wprowadź w domu podobny harmonogram zajęć. Budź też dziecko o godzinie, o której będzie wstawać do przedszkola. Dzięki temu oszczędzisz maluchowi dodatkowego stresu – nie będzie się musiał adaptować do zupełnie odmiennego rytmu dnia.

Powiedz dziecku o zmianach, jakie je czekają. Wytłumacz, co to jest przedszkole, po co dzieci tam chodzą i co się tam robi. Nie opowiadaj jednak zbyt wiele o tym, jak będzie, nie snuj konkretnych wizji. Nie zapewniaj, że będzie wspaniale.

Jeżeli do tej pory dziecko było z Tobą nierozłączne, to moment pójścia do przedszkola może być dla niego ( i dla Ciebie) bardzo trudny. Dlatego ćwicz „rozstania” już wcześniej. Najpierw na krótki czas (np. na godzinę) zostaw pociechę u kogoś z rodziny. Następnie przedłuż nieco ten czas. Potem możesz umówić się na krótką wizytę u kolegi z piaskownicy i zostawić dziecko pod opieką jego rodziców, dając mu przy tym możliwość zabawy z rówieśnikiem. Zawsze jednak żegnaj się z dzieckiem ( a nie znikaj, gdy jest czymś zajęte). Określ, kiedy wrócisz, w sposób jasny dla dziecka, np. gdy skończy oglądać wieczorynkę, a nie za godzinę.

Wspieraj dziecko w jego samodzielności, unikaj wyręczania we wszystkim. Dzięki temu uczy się wykonywać czynności, które pomogą mu w sprawnym funkcjonowaniu w przedszkolu. Bardzo ważna jest nauka czynności samoobsługowych – ubierania się, rozbierania, korzystania z toalety, komunikowania otoczeniu swoich potrzeb.

Odprowadzając dziecko do przedszkola, powinieneś maksymalnie skrócić rytuał pożegnania. Pomóż dziecku się przebrać, odprowadź do jego sali, pożegnaj się i wyjdź. Nie sprawdzaj, jak dziecko sobie radzi, zaglądając przez drzwi. Takie zachowanie jest przejawem Twojego własnego niepokoju. Nie obciążaj nim dziecka.

Jeżeli dziecko płacze, nie pozwól, by to zachwiało Twoją pewność siebie. Jeżeli ulegniesz i w tym momencie zabierzesz pociechę do domu, to przy następnej próbie odprowadzenia do przedszkola będzie jeszcze gorzej. Maluch nauczy się, że za pomocą łez uniknie rozstania.

Nigdy nie stosuj manewru „ucieczki” – nie zostawiaj dziecka, bez pożegnania, licząc na to, że nie zauważy Twojego zniknięcia. Maluch na pewno się zorientuje i może przeżyć taką sytuację jako porzucenie. Zburzysz w ten sposób jego zaufanie i zachwiejesz poczuciem bezpieczeństwa.

Powiedz dziecku, kiedy odbierzesz je z przedszkola, podając punkt w czasie, który będzie dla niego łatwy do określenia (np. gdy skończycie popołudniową drzemkę lub gdy skończycie jeść podwieczorek). Bezwzględnie dotrzymaj tej obietnicy, bo inaczej dziecko przestanie Ci wierzyć.

Na początku dobrze jest skrócić czas pobytu w przedszkolu, by ułatwić dziecku adaptację. Jeżeli to możliwe, przez jakiś czas odbieraj dziecko, np. po obiedzie. Ustal z nim, kiedy czas jego pobytu zostanie przedłużony i w dniu, gdy ma to nastąpić, przypomnij maluchowi, że od teraz będziesz po niego przychodzić np. po podwieczorku.

Jeżeli dziecko płacze przy rozstaniach, np. z mamą, dobrze jest, jeśli inna bliska osoba (tata, ciocia, babcia) będzie przez jakiś czas odprowadzać do przedszkola.

W okresie adaptacji wsparciem dla dziecka może być zabranie do przedszkola jakiegoś przedmiotu, który daje malcowi poczucie bezpieczeństwa (ulubiony pluszak lub rzecz kojarząca się z rodzicem, np. szal mamy).

Wspieraj dziecko w radzeniu sobie z emocjami, które w tym trudnym dla niego okresie mogą być bardzo silne. Pamiętaj, że lęk, niepokój czy żal rozstania są w tej sytuacji czymś naturalnym. Dlatego nie zaprzeczaj tym uczuciom, unikaj stwierdzeń: Tylko nie płacz, przecież przedszkole jest super!, jeżeli widzisz, że jest to nie zgodne z tym co dziecko w tej chwili przeżywa. Powiedz lepiej: Zdaje się, że się boisz, chyba jest ci smutno itp. Jeżeli zaakceptujesz negatywne uczucia dziecka, maluch szybciej się z nimi upora.

Nie porównuj dziecka z rówieśnikami czy starszym rodzeństwem. Nie mów Popatrz, Jasiu nigdy nie płacze w przedszkolu. Każde dziecko może mieć inne tempo adaptacji i w inny sposób reagować emocjonalnie na różne sytuacje, więc porównania nie mają sensu, a są dla malucha krzywdzące.

Odbierając dziecko z przedszkola, nie zasypuj go od razu pytaniami: No i jak było?, Jak ci się podobało, Płakałeś?, Co robiłeś?. Takie pytania mogą niepotrzebnie zestresować malucha. Lepiej będzie, jeżeli zwyczajnie ucieszysz się na jego widok, przytulisz i zaproponujesz coś miłego, co moglibyście wspólnie porobić, a dziecko samo zacznie opowiadać. Pierwszego dnia, odbierając je z przedszkola, możesz podarować mu jakiś drobiazg (jako nagrodę, a nie jako formę przekupstwa, na zasadzie Jeżeli zostaniesz w przedszkolu, to kupię Ci zabawkę).

Zadania dla rodziców na wakacje!!!

Jeżeli dziecko nie miało do tej pory kontaktu z rówieśnikami, trzeba to koniecznie nadrobić!

1. Ustalmy w domu stały rytm dnia.

2. Nie kładźmy dziecko późno spać, najlepiej po dobranocce.

3. Wprowadźmy do jadłospisu domowego urozmaicone potrawy ( jeśli w domu dziecko czegoś nie je to w przedszkolu też nie będzie tego jadło).

4. Skończmy z rozdrabnianiem pokarmów.

5. Nauczmy dziecko samodzielnie jeść, bo inaczej w przedszkolu będzie do nakarmienia 25 dzieci.

6. Pozwólmy dziecku chodzić i biegać. Nie nośmy już „naszego maleństwa” na rękach.

7. Ćwiczmy z dzieckiem samoobsługę.

8. Nauczmy dziecko samodzielnie korzystać z toalety. Zrezygnujmy już z nocnika.

9. Odzwyczajmy je od pampersów.

10. Zacznijmy od zaraz, ale nie mówmy dzieciom, że to z powodu pójścia do przedszkola!

Opracowała: Joanna Myrcha